donderdag 1 april 2010

36. Me aanmelden bij de bloedbank

Zoals ik eerder al schreef, was het gisteren tijd voor de laatste stap van doel 36: de eerste echte bloeddonatie.

Omdat ik meteen uit m'n werk zou gaan, had ik 's middags in m'n pauze al extra wat gegeten zodat ik niet al te flauw en leeg daarheen zou gaan. Net na vijven dus de deur uit op m'n werk en na wel 2 minuten lopen (ik was al langer onderweg geweest binnen het ziekenhuis) kwam ik aan bij de bloedbank. Daar mocht ik mijn oproep en mijn rijbewijs aan de baliemedewerker geven die de oproep scande en na controle mijn rijbewijs terggaf. Van hem kreeg ik een vragenlijst in een rood mapje om in te vullen. Na het invullen mocht de lijst in een brievenbakje op de balie en moest ik even wachten tot ik opgeroepen werd. Dat duurde wel even, maar gelukkig had ik nog een boek in m'n tas. Toen werd plotseling de achternaam van m'n man opgeroepen. Niemand reageerde, dus uiteindelijk liep ik er maar heen, want dan bedoelden ze vast mij, ook al gebruik ik altijd mijn meisjesnaam. En inderdaad, ik was aan de beurt :) Het computersysteem kan kennelijk niet overweg met eigenwijze vrouwen die hun eigen naam aanhouden want zodra de naam van je echtgenoot er ook in staat, word je dus ook met die naam aangesproken. Even onthouden dus voor de volgende keer.

Vervolgens werd in een apart hokje door een verpleegkundige mijn bloeddruk gemeten en met een druppel bloed van een vingerprik ook mijn hemoglobinegehalte. Beide waren prima in orde dus dat was alvast één hindernis die genomen was. Toen de vragenlijst. De voorkant was OK... en toen bleek er dus ook nog een achterkant te zijn met tig aankruisvakjes ja/nee. Oeps, die had ik over het hoofd gezien. Domdomdom.
Gelukkig kan ik snel lezen, dus na supersonisch snel invullen was ook dat OK. Vervolgens probeerde de verpleegkundige een hele rij stickers uit te draaien. Makkelijk klusje, maar niet als je je verslikt in je kauwgom en in een hoestbui van 3 minuten belandt. Nadat ik nog even twijfelde of ik niet op zoek moest gaan naar een glas water of hulp voor het geval ze erin bleef, bedaarde ze eindelijk zodat ze de stickers eruit liet rollen en ik weer op een andere wachtplek mocht plaatsnemen.

Dit keer was het wachten snel gebeurd en mocht ik met weer een andere dame meelopen naar de afnameplek. Dit was een kantelbare stoel waar ik zowat in moest klimmen :) Weer werd mijn geboortedatum gecontroleerd en na wat uitleg ging ze dan daadwerkelijk prikken. De naald zag er wel heftig en dik uit, maar ondanks dat ik niet supermakkelijk prikbaar ben, zat ie er meteen helemaal goed in. Toen werd het systeem met slangetjes en zakken erin vastgeklikt, de hele boel vastgeplakt met twee tapejes en begon het bloed te lopen. Ondertussen legde ze uit dat het bloed in het kleine zakje voor de noodzakelijke testen was en alleen de eerste grote zak vol moest met bloed. De andere zakken waren om later in het lab de verschillende componenten (plasma, bloedplaatjes en rode bloedcellen) van het bloed te kunnen scheiden. Ook gaf ze me nog een blaadje met tips voor na de donatie. Daar stond op dat heftig sporten niet verstandig is meteen na een donatie, dat je de eerste dag erna veel moet drinken om het vocht aan te vullen etc etc. Hierna controleerde ze hoe snel mijn bloed liep en dat bleek iets te langzaam dus ik kreeg een soort knijpballetje om het stromen wat te stimuleren. Dat hielp want na 6 minuten was m'n zak ineens al helemaal vol en was de daadwerkelijke donatie alweer klaar.
Omdat het de eerste keer was, moest ik nog even rustig blijven liggen en iets drinken voordat ik weer op mocht staan. Na een glas appelsap mocht ik wel opstaan en omdat ik me helemaal prima voelde, ben ik toen ook meteen naar huis gegaan.
Al met al heeft het me denk ik drie kwartier gekost, dus dat viel me erg mee. Nu dus maar wachten op de volgende oproep over een maand of 4 :)

Bij deze is doel 36 dus helemaal afgesloten!

1 opmerking:

  1. Ah, de knijpballetjes! Ik kan niet zonder bij het doneren.
    Fijn dat het goed is gegaan. :)

    BeantwoordenVerwijderen